تهران - تحریریه - نزدیک شدن خطرناک جنگنده های آمریکایی به هواپیمای ماهان از تهران به مقصد بیروت، می تواند تکمیل کننده سناریوی هواپیمای اوکراینی باشد.

نزدیکی بیش از حد جنگنده های آمریکایی به هواپیمای مسافربری 1152 ماهان که از تهران به بیروت پایتخت لبنان در حرکت بود از هر جهت برخلاف تمامی موازین بین المللی است. نزدیک شدن خطرناک و تهدید آمیز جنگنده ها به هواپیماهای غیرنظامی (که گویا به 100 متر هم رسید) به طور کل ممنوع است اما این اقدام خارج از عرف ارتش تروریست آمریکا را نباید بر مبنای یک گشت معمولی امنیتی یا مشکوک شدن به هواپیمای ماهان ارزیابی کرد. به گفته تحلیلگران این موضوع را باید از دیدگاه وجود اهداف خبیثانه و ضدانسانی کاخ سفید علیه جمهوری اسلامی و مردم ایران تحلیل کرد. اگرچه ممکن است برخی غرب پرستان این فرضیه را در چارچوب تئوری توطئه تحلیل و در جهت بی اعتباری آن تلاش کنند، اما این عین واقعیت است که در تحلیل استراتژیک باید بدترین و تهدیدآمیزترین سناریوی را همیشه در ذهن داشت و برای جلوگیری از وقوع آن تلاش کرد. برخی از کارشناسان مسائل سیاسی و نظامی، نزدیکی بیش از حد جنگنده آمریکایی به هواپیمای ایرانی را با هدف به اشتباه انداختن سامانه موشکی ضدهوایی که به تازگی جمهوری اسلامی ایران به سوریه انتقال داده است ارزیابی می کنند. اکنون برخی از سامانه هایی که در گذشته به راحتی پهپادهای فوق پیشرفته آمریکایی را سرنگون ساخت و باعث سرشکستگی واشنگتن شد، در چارچوب همکاری های رسمی نظامی دو کشور جهت کمک به دولت دمشق در مقابله با تجاوزات هوایی منتقل شده است. این احتمال وجود داشت که نزدیکی جنگنده به هواپیمای مسافری باعث شود که سامانه یا کاربر آن در تشخیص و اقدام مناسب نسبت به هدفی که تهدید تشخیص می دهد دچار اشتباه شود. در صورتی که سامانه دفاع موشکی تهدید (وجود جنگنده متجاوز) را به درستی تشخیص می داد و به سوی آن موشکی را پرتاب می کرد به طور قطع جنگنده به راحتی و با سرعت تمام منطقه را ترک می کرد اما موشک پرتاب شده هواپیمای ایرانی را هدف قرار می داد و صدها انسان بیگناه را به خاک و خون می کشید. در این صورت ممکن بود وضعیتی همچون مسائل پیچیده ای که موجب سرنگونی هواپیمای اوکراینی صبح روز پاسخ موشکی ایران به پایگاه آمریکایی عین الاسد رخ بدهد. در این صورت بود که دستگاه های تبلیغاتی و رسانه ای غرب در کنار مزدوران داخلی هرنوع تحلیل یا سناریویی را به خورد مردم ایران و جهان می دادند تا با آن هر چه بیشتر توانایی و امکانات کشورمان و کل نظام را زیر سوال ببرند. مهمتر آنکه این بار این رخداد جنبه ای به شدت وسیعتر پیدا می کرد زیرا در سطحی بین المللی و در خاک خارجی رخ می داد. این اتفاق می توانست در آستانه تحولات در زمینه رفع تحریم های تسلیحاتی ایران به دستاویز دیگری برای کاخ سفید تبدیل شود. در این حالت امریکا می توانست باز هم مدعی شود که تسلیحات ایران در اختیار هر دولتی قرار بگیرد خطرناک هستند زیرا قابلیت انجام درست وظایف را ندارند. پس به خاطر حفظ صلح و امنیت بین المللی، نباید تحریم های ایران رفع شوند. این تحلیل شاید تا حدودی تند و بدبینانه ارزیابی شود اما سابقه درنده خوئی و سطح کنونی دشمنی کاخ سفید با ایران نشان داده است که احتمالات فوق، فرضیه ای بسیار منطقی است زیرا ایالات متحده و دونالد ترامپ رئیس جمهوری این کشور همچون پیشینیان خود (در حمله به هواپیمای مسافری در دوره دفاع مقدس ) اعتراف می کنند در استفاده از همه ابزارهای خود علیه ایران تردیدی به خود راه نمی دهند ضمن اینکه ترامپ نیز هفته قبل از چند هفته سخت و داغ در مورد ایران سخن گفته بود. پایان/